Je leest tegenwoordig de gekste dingen… zelfs in mijn eigen krant. Dan denk ik maar dat alleen tegenspraak ons verder brengt. Zo las ik in Trouw-bijlage Tijdgeest van 5 februari een betoog van hoogleraar energietechnologie David Smeulders onder de kop Nee we moeten niet van het gas af (en dat gaan we ook niet). Vooral die toevoeging tussen haakjes werkte als een rode lap op een stier, ik kreeg enorme jeuk en kon het weer eens niet laten. Ik schreef de geachte redactie. Dat moest in 150 woorden, zodat ik éénderde van mijn darlings moest killen. Daar werd het niet slechter van, eerlijk is eerlijk. Omdat het automatische antwoord van de tijdgeestredactie geen garantie op publicatie bevatte, zet ik die stap ook maar zelf:
Het betoog van energietechnoloog David Smeulders is veel te vaag. Investeringen in duurzame energie zouden energiearmoede bevorderen… geen onderbouwing. Gebruik blijven maken van het bestaande aardgasnet zou de energietransitie ‘geleidelijker en dus goedkoper’ maken… geen onderbouwing. Voor meer evenwicht tussen aanbod van energie uit zon en wind moeten we kennelijk ‘afwachten’. Waterstof schijnt de beste oplossing te zijn, maar is voorlopig niet beschikbaar. Daarom zijn kerncentrales “een interessante optie”. Dat je dan zó 20 jaar verder bent meldt Smeulders dan weer niet. En we moeten gas en het gasnet blijven gebruiken voor het moment dat er ooit wel voldoende waterstof beschikbaar komt. Het is inderdaad een visie die we steeds vaker tegenkomen. Langzaamaan, de techniek (kerncentrales, waterstof) gaat het allemaal oplossen. Nog even geduld aub. Het hoge tempo van CO2-uitstoot en klimaatcrisis is intussen wél stevig onderbouwd. Hoe deze langzaamaan-aanpak dat helpt oplossen is mij een raadsel.
Tja, als ik het zo weer lees denk ik, gaat dát de wereld dan wel veranderen? Nee. Maar ik vind het wél een vinger op de zere plek. Het roer moet om. Elk pleidooi voor afwachten, doorhobbelen en voor je uit schuiven van de afbouw van CO2-uitstoot moeten we ter discussie stellen.